کتاب جنگ و صلح اثر لئو تولستوی (دو جلدی)

این کتاب روایت مقاومت مردم روسیه در برابر حمله‌ی ارتش فرانسه به رهبری ناپلئون است. رمان ابتدا به صورت پاورقی به چاپ رسید؛ اما در نهایت در سال 1869 به طور کامل در یک کتاب چاپ شد.

رمان جنگ و صلح حمله‌ی فرانسه به روسیه را از طریق شرح وقایع پنج خانواده‌ی اشرافی نشان می‌دهد. خود تولستوی این کتابش را یک رمان نمی‌داند و آن را بیشتر یک اثر تاریخی محسوب می‌کند. به‌خصوص آن‌که در بیشتر فصل‌ها بحث‌های فلسفی مفصلی هم صورت می‌گیرد. تولستوی آناکارنینا را اولین رمان واقعی خود قلمداد می‌کند.

امروزه اصطلاح جنگ و صلح در زبان عامیانه برای نشان دادن یک چیز بسیار طولانی یا جامع به کار می‌رود و این به طولانی بودن خود رمان جنگ و صلح اشاره دارد. این رمان بیش از 580 شخصیت دارد که به طور دقیق توصیف شده‌اند.

تولستوی برای نوشتن این کتاب بسیاری از کتاب‌های تاریخی موجود در مورد جنگ‌های ناپلئون را خواند. حتی نامه و مجلات، زندگی‌نامه‌های افرادی که در آن جنگ بودند و زندگی‌نامه‌ی خود ناپلئون. 160 شخصیتی که در کتاب جنگ و صلح وجود دارند، شخصیت‌های واقعی هستند.

تولستوی در ابتدای جلد سوم رمان، دیدگاه‌های خود را در مورد چگونگی نوشتن تاریخ توضیح می‌دهد. هدف او این بود که مرز میان داستان و تاریخ را در این رمان از میان بردارد و آن را به حقیقت نزدیک کند. بیشتر این کتاب به زبان روسی نوشته شد؛ اما بخش قابل‌توجهی از رمان نیز به زبان فرانسه است. این نشانگر سبک واقع‌گرایانه‌ای است که تولستوی با توجه به آن، رمان را نوشته است؛ زیرا زبان فرانسه زبان رایج اشراف روسیه و به‌طورکلی اشرافیت قاره‌ی اروپا بود. در واقع اشراف روس تنها به قدری روسی می‌دانستند که بتوانند به خادمان خود فرمان دهند.